رختخواب پیچکی ها

خب بالاخره بعد از این همه مدت به خونه برگشتیم اصلا هم دلم نمیخواست برگردم روزای خوبی بود و من به اندازه سه چهار سال خندیدم!!!

روزای اول که مهمون داشتیم و به مهمون داری گذشت مهمونامون رو دوست دارم خیلی با محبت و مهربونن خب ما داهاتم داریم به قولی و وقتی مهمونامون میان حتما داهاتم میبریمشون اون عکسای سبزی که گذشتم نمایی از داهاتمونه...خلاصه بنده که پیچک باشم اینقد خر سواری کردم و زمین خوردم که دیگه ملت از شکستن دست و پای من وحشت کردن و نمیدونم خر رفیقم رو کجا قایم کردن هردومون هم دلمون برا هم تنگ شد!

خلاصه قرار بود نامزدی دختر عموم باشه سمت ما میگن میخوایم نشونش کنیم خلاصه که به قول داداشم نشان گذاری بود و من بخاطرش موندم داهات...دختر عموم ی دختر بی نهایت خانوم و مهربونه البته همسرشمرهمینطور خیلی آقاس..این چند روز رو خونه یکی از عمه هام در شهر گذروندم و هر روز ی برنامه خاصی واسه خودمون داشتیم و البته پسر عمه هام و دختر عمه هام برای کار توی طنز مهران مدیری ساخته شدن خدا میدونه چه کارایی میکنن که به ذهن خودمهران مدیری هم نمیرسه..همون شب داشتیم همه با هم مسخره بازی در میاوردیم که دیگه عمم گفت بابا خسته نشدین برید بخوابید تازه چشمامون گرم شده بود که گوشی شوهر عمم زنگ خورد که سریع بیا بیمارستان خواهرت حالش خوب نیست،،،.خب ما همه با هم فامیلیم یعنی خواهر شوهر عمم با ما فامیله و من هرآنچه که در وصف خوبی این انسان بگم کم گفتم رسیدیم بیمارستان و تقریبا باید بگم همه فامیلا اومده بودن ایست قلبی کرده بود و چهل و پنج دقیقه cpr شده و برنگشته و چون پسر عمم سوپروایزر بیمارستانه میگن بذار ی بار دیگه بریم که برگشت من نمیتونم اون لحظه هارو توصیف کنم اما شوهرش فقط میزد توی سرش و بچه هاش هاج و واج و دیگه ملت داشتن از شدت غم و غصه و اشک خودشونم سکته میکردن این خانوم بی نهایت فوق العاده هستش و برادارش که شوهر عمه من باشه تا حالا ندیده بودم برای مرگ کسی گریه کنه اما واسه خواهرش دیگه نمیدونست چیکار کنه همه خدا رو قسم میدادن توکل میکردن به امام رضا توسل میکردن و اصلا لحظه های سختی بود که گفتن حالش بهتره فقط دعا کنید که بتونیم اعزامش کنیم چون ما امکانات نداریم  برای ادامه درمان خلاصه فردا صبحش خدا خواست و اعزام شد و دو روز بعدش تونست صبحانه بخوره یعنی معجزه خدا رو ببینید دیگه...

دیگه حالمون بهتر شد و امیدوار شدیم همه نذر هامون این بود که اگه بشه به ی فقیری کمک کنیم که انجام هم دادیم...

البته پدر و مادرم با مهمونای اولیه عید برگشته بودن شهرمون و من و داداشم فقط موندیم...

قرار شد نامزدی دختر عموم بیفته ١٧ همین ماه اما چون ترسیدن که خواهر شوهر عمم فوت کنه همون روزا یکی از شب هاش زنگ زدن گفتن برگرد داهات...مراسم خیلی خیلی ساده برگزار شد آقای دوماد وقتی اومد داخل و دسته گل رو به عروس داد انگار تموم دنیا برای این دو تا بود چنان لبخندی بهم زدن که من کم مونده بود اشک بریزم روسری و چادرو انگشتر و ...که تزیین شده بود رو خونواده دوماد میاوردن داخل من هم به خان مسیج دادم روز نامزدی خیلی خوبه کلی جایزه یهویی کادو میگیری خان هم زنگ زد و غش غش میخندید که خدایی انگار کلاس سوم دبستانی!!!مراسم خوب و سادع برگزار شد من شب کنار دو تا از عمه های دیگم خوابیدم و صبح وقتی که صدای سرود ملی گوسفند های داهات ما بلند شد دیگه نتونستم بخوابم صبح زود از شیر گاو مادربزرگم خوردم و البته به زور...پنیر و کره و ی چیز دیگه هم بود که اسمش رو به فارسی بلد نیستم ی عده بهش میگن تووف بعضی ها هم میگن شیرژ حالا من نمیدونم فارسی چی میشه خلاصه دوباره به شهر برگشتم و چون میخواستیم شب پاسور بازی کنیم و من بلد نبودم وقت گذاشتن و به من یاد دادن و البته که همشم میبازم.

امروز هم که با شوق فراوان و اشتیاق عجیبی به سمت خان رفتم دیشبش مامان واسم دلمه های خوشمزه گذاشت که با خودم ببرم سوار که شدم حسابی چشمامون برق میزد از خوشحالی رفتیم ی قلیون زدیم و خان یهو گفت میدونیییی ما کلی رختخواب داریم؟سی تا بالشت داریم که مامان واسمون درست کرده؟؟؟!!!!

بعدی اینکه راجع به کادوهای نامزدی حرف زدیم اینجا اینطوریه که مثلا ی سری کادو و ی انگشتر حالا بسته به توانایی داماد مثلا میتونه سرویس هم باشه میبرن که بلههه این دختر دیگه واس ماس  یعنی کلش واس ماس!!!دیگه هی داشتیم راجع به اینها و جهزیه و چی بخریم چی نخریم صحبت میکردیم که تایم تموم نشد دم برگشت هم خان اون کارت هدیه هارو بهم کادو داد که جریانش رو توی اخرین پست اینستا میتونین رویت کنین...

اما ی دلشوره ای دارم فردا مادرم میره تهران که دستش رو عمل کنه هفدهم عمل میکنه و من رو نمیبره یعنی نذاشت که باهاش برم  نگرانم و امیدوارم به خیر رفع شه و عملش خوب باشه و بعدا دستش بدتر نشه 

به خدا بزرگ میسپارمتون 

میبوسمتون